برادر گرامی شما در سؤال خود احساس غم و اندوه بدون دلیل خاصی اشاره کردید بهتر بود دربارۀ مسأله توضیح بیشتری می دادید. به هر حال در پاسخ به سؤال شما نکاتی اشاره می شود که امیدواریم باعث کاهش این احساسات شما گردد. مقدمه احساس ناراحتی، غم و اندوه برای هر یک از انسان ها به دلیل مرتبط بودن با مادّیات، محدودیّت ها، گرفتاری ها، دوری ها و فشارهای زندگی و ... در بعضی مواقع پدید آمده و امری طبیعی به حساب می آید، ولی نباید از محدودۀ خودش خارج شود( تا حدی برای همه انسان ها پیش می آید). بعضی در موقعیت های نامشخص و بدون دلیل از حالت طبیعی خارج شده و دچار ناراحتی می شوند، این حالت که در بعضی مواقع برای انسان خوشایند نبوده، پیامد هایی هم به دنبال دارد. قبل از هر چیز باید به دنبال دلایل پنهان این احساس بود تا با حذف آن به حالت شادی و نشاط دست یافت. در این رابطه به چند مسئله توجه فرمایید. 1. تفکر در مراحل زندگی و هدف از زندگی: یکی از چیزهایی که موجب آثار و احساسات ناخوشایند می گردد، انجام کارهایی است که قبل از آن اندیشه ای نبوده و بی هدف است و فقط به واسطه احساسات صورت گرفته باشد. برای جلوگیری از این احساسات باید از قوۀ تفکر استفاده کرد تا همیشه راه درست را برگزید. استفاده از فکر دیگران که تجربه کافی دارند و مشاوره های مختلف نیز ملحق به همین قسمت است در بارۀ هدف خلقت و مسائل اعتقادی بیشتر مطالعه کنید. 2. پی بردن به نیازهای واقعی: شاید علت بعضی غم ها و ... عدم آگاهی ما به نیازهای واقعی و پس از آن تصمیم نادرست باشد. اشخاص موفق واقعی، ابتدا در پی چیزهایی می گردند که به آن نیاز دارند. امکان دارد که ما در زندگی، یک خانۀ مجلل بخواهیم ولی به یک سر پناه معمولی نیازمند باشیم. وقتی در پی چیز دلخواه هستیم، اغلب آنچه را که به آن نیازمندیم را از دست می دهیم؛ و همین امر موجب ناراحتی و ناامیدی می شود. باید در ضمن تفکر، نیازهاي واقعی تان را بشناسید. گاهی انسان آرزوهایی در ذهن دارد که با امکان او تناسب ندارد و این نرسیدن ها او را زجر می دهد. پس بهتر است واقع بین باشیم. 3. بحران های زندگی را بشناسیم: اگر می خواهیم دستور العمل کارآمد و مطمئنی برای رهایی از اندوه و ناراحتی خود داشته باشیم، قاعدۀ زیر را فرا گرفته و عمل کنیم. (در همۀ مشکلات) مرحله اول: قبل از هر چیز با صداقت، وضعیت را بدون واهمه تحلیل کنیم و از خود بپرسیم که اگر نتوانی مشکلات خود را حل کنی، چه چیزی پیش می آید. مرحله دوم: پس از تصور بدترین چیزی که ممکن است روی دهد، سعی کنیم خود را از نظر ذهنی و روانی برای پذیرش آن بدترین وضع، آماده سازید و مطمئن باشیم که آرامش واقعی ازپذیرش بدترین شرایط روی می دهد. مرحله سوم: از آن پس، در آرامش، وقت و نیروی خود را با خونسردی صرف تلاش برای بهبود بدترین وضعی کنیم که از نظر روحی و روانی آمادۀ پذیرش آن شده بودیم. مطمئن باشید به هدف خود خواهیم رسید. 4. امیدوار بودن و پشتکار داشتن ادیسون معتقد بود: « من به هیچ وجه اجازه نمی دهم تحت هیچ شرایطی مأیوس گردم. سه چیز برای رسیدن به یک هدف با ارزش لازم است که عبارتند از: کار، استقامت، و عقل سلیم». یکی از هنر های واقعی هر انسانی، امیدوار بودن است. این همان کاری است که انبیاء و ائمه ـ علیهم السلام ـ قبل از هر کسي آن را یکی از وظایف خود دانسته و با تلاش و پشتکار در راه رسیدن به هدف خود، حرکت می کردند. آن ها به واسطه ناراحتی هایی که مردم ایجاد می کردند، نا امید نشده و با امیدواری کامل به وظایف خود عمل کردند. یکی از افرادی که ناراحتی های زودگذر و موانع زندگی، او را از هدفش باز نداشت، آقای هوندا بود. او در سال (1938 میلادی) با تولید و راه اندازی شرکت تویوتا با موانع و مشکلات بسیار زیادی مواجه شد. او از یک کارگاه بسیار کوچک شروع کرد و با امیدوار بودن و تلاش و کوشش توانست شرکت های تولیدی عظیم را در آمریکا و ژاپن راه اندازی کرده که الآن بیش از صد هزار نفر در آن مشغول به کار هستند. 5. راهی به شهر شادی مطالعات و پژوهش های روان شناسی در سال های اخیر نشان می دهد که اگر مردم، عوامل شادی بخش نسبتاً پایداری (مانند همسر یا دوستانی مهربان و حمایت کننده، شغلی سالم و سازنده، برنامه تفریحی لذت بخش و منظم و ...) را با شادی های کوچک و گذرا (مانند در نظر گرفتن نمرۀ خوب یا تشویق کاری، رفتن به گردش یا مسافرت های کوتاه مدت و ...) پیوند بزنند، به بالاترین درجه شادی نایل می شوند. 6. توکل به خدا: تحقیقات فراوانی دربارۀ پناه بردن به خداوند در مقابل موانع و مشکلات زندگی صورت گرفته که نشانگر تأثیر زیاد این اعتقاد در حل مشکلات است. خداوند به عیسی ـ علیه السلام ـ فرمودند: ای عیسی! به هنگام سختی از من کمک بخواه که من فریادرس گرفتاران و درماندگان و مهربان ترین مهربانان هستم. در قرآن مجید چنین آمده است:وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ؛ «کسی که به خداوند توکل کند، خداوند او را کافی است». 7. راه کارهای عملی دیگر از قبیل: الف) پرهیز از تنها ماندن و بیکاری. ب) شرکت در تفریحات، گردش ها، ورزش ها و بازیهای جمعی. ج) شناخت درست از هدف زندگی. د) نترسیدن از شکست و توجه به طبیعی بودن سختی ها و شکست ها برای همۀ انسان ها و صبر در برابر ناملایمات زندگی. و) همنشینی با افراد موفّق و شاداب و اهمیت دادن به صلۀ رحم. هـ) شرکت در مراسم دعا و نیایش و توسل به ائمه اطهار و مجالس ابا عبدالله الحسین (ع) که گریه بر آن ها غم را از دل می زداید. ی) پرهیز و توبه از گناهان و دوری از وسوسه های شیطان و ... .