هدف نهایی از دین همان است که قرآن بازگو فرموده است که در اینجا به اجمال آورده می شود: دنیایی که در آن زندگی می کنیم عرصه تکامل است و هر موجودی در مسیر تکامل خود گام می گذارد که هیچ گاه در آن تخلف ندارد به جز انسان که - چون با عقل و اراده و اختیار ویژه است و از سایر خلایق برتری دارد - طبعا راه انتخاب درست و نادرست برای او وجود دارد.از سوی دیگر زمینه کمال و استعداد تکامل جامع و در همه نیازمندی ها برای انسان وجود دارد، از این رو، زمینه قطعی کمال خواهی و سعادت طلبی - که با عقل و فطرت درک می شود - خود به خود - به دلیل حکیمانه بودن نظام هستی - وسیله قطعی و صد در صد نیل به مقصود نهایی زندگی را می طلبد، این وسیله مطمئن و غیر قابل اشتباه جز دین - که از منبع علم و قدرت و حکمت مطلق (یعنی الله تبارک و تعالی) به دامن پیامبران معصوم از گناه و هر نوع اشتباه سرازیر شده و سپس بر شریان وجود انسانی جاری می شود؛ نیت به محصول و نتیجه دین آن است که سعادت حتمی دو جهان (دنیا و آخرت) به ارمغان می آید.خلاصه کلام آن که انسان یک عمر دنیایی غیرقابل برگشت دارد و هم با یک جهان ابدی دیگر (آخرت) روبرو است. بنابر این نمی تواند هر روز راهی را تجربه کند، بلکه باید از همان ابتدای زندگی، یک تابلوی روشن و اطمینان بخشی را پیش رو داشته باشد تا راه زندگی مطلوب و سعادت حقیقی، بدون دغدغه طی شود این راه همان «دین» است که با لطف خداوند و کمک پیامبران راستین و اولیای معصومش فراهم شده است. افزون بر آن دین کارکدهای مختلفی دارد که در مقاله ضمیمه به برخی از آنها اشاره شده است :برای آشنایی بیشتر ر.ک:- فهرست تفسیر نمونه، ص 10، موضوع «انسان» و «ایمان» را در مجلدات مختلف تفسیر نمونه، آیت الله مکارم و دیگران ملاحظه فرمایید- آثار پنجگانه شهید مطهری در باب مقدمه بر جهان بینی توحید توصیه می شود.