پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان): چند راهکار در این زمینه وجود دارد که عبارتند از: الف. اصلاح رفتار اطرافیان اوّلین نکته این است که باید برخوردهای اطرافیان اصلاح شود؛ چرا که به قول معروف جواب های هوی است و کودک با دیدن پرخاشگری دیگران متقابلاً پرخاشگری می‌کند؛ بنابراین اگر پرخاشگری هایی از جانب اطرافیان وجود دارد از آن دوری کنند. ب. توجّه به تغذیه دوّم اینکه حتماً به مسئله تغذیه فرزندشان توجّه کنند؛ زیرا بچّه هایی که فقر غذایی یا سوء تغذیه دارند، قطعاً حالت های پرخاشگری بیشتری پیدا می‌کنند و آستانه تحمّلشان پایین می‌آید. ج. پرهیز از امر و نهی گاهی اوقات بچه هایی که زیاد مورد امر و نهی قرار می‌گیرند و والدین توقّعات زیادی از آنها دارند، ممکن است پرخاشگر شوند؛ خصوصاً وقتی که به سنّ نوجوانی می‌رسند، حالت های پرخاشگرانه بیشتری به خود می‌گیرند. د. پرهیز از بیکاری به عنوان نکته آخر باید بگوییم که گاهی بچّه ها به دلیل بی کاری توجّه و دقّتی بیش از حد در رفتار اطرافیان می‌کنند که این خود باعث آسیب است؛ چرا که با این کار رفتار آن ها را در ذهن خود بزرگ می‌کنند و وقتی موضوع بزرگی پیش می‌آید، دراین صورت تحمّلشان کم می‌شود. با توجّه به این جمله که منتصب به آقا امیرالمومنین علی علیه السلام است: مراقب فکرت باش که گفتارت را می‌سازد؛ گاهی اوقات ممکن است فکر جنبه های منفی داشته باشد و منجر شود که گفتار هم منفی شود و در نتیجه پرخاشگری های گفتاری صورت بگیرد. بنابرابن برای پیشگیری از این گونه رفتارها باید از بیکاری فرزندانمان پیشگیری کنیم.​​​​​