اين اتحاد، يك اتحاد و وحدت جهان شمول است. قران كريم در اين زمينه مى‏فرمايد كافران و مشركانى كه با شما كارى ندارند و به جامعه اسلامى‏ضررى نمى‏رسانند و توطئه‏اى بر ضد مسلمانان نكرده‏اند، گرچه دين و اعتقادشان مبغوض شماست، ولى خداى سبحان شما را نهى نمى‏كند كه با آنان رابطة مسالمت آميز و نيكى و عدالت داشته باشيد چون خداوند، عدالت‏گران را دوست دارد «لا ينهاكم الله عن الذين لم يقاتلوكم فى الدّين ولم يخرجوكم من دياركم أن تبرّوهم وتقسطوا إليهم إنَّ الله يحبّ المقسطين».(1) همچنين قرآن در جاى ديگر، صلح و سازش بين دولت اسلامى‏و دولت كفر را مطرح كرده، مى‏فرمايد چنانچه كافران به شما پيشنهاد صلح و سازش دادند، اظهار تمايل نشان بدهيد «وإن جنحوا للسَّلم فاجنح لها»(2) ليكن اين پذيرش صلح، در صورتى است كه آنان به شما تهاجم و حمله‏اى نداشته باشند زيرا اگر آنان حمله كرده، بعضى از شما را كشتند و اموالتان را به غارت بردند، وظيفه تان مبارزه است نه صلح. هرگز وهن وسستى به خود راه ندهيد و آنان را به سوى صلح و سازش فرا نخوانيد چون شما برتريد و خدا با شماست و هرگز اعمال شما را بى نتيجه نمى‏گذارد بلكه وقتى مبارزه كرديد و شهيد يا جان باز يا اسير داديد، اعمالتان را به هدف مى‏رساند و مشفوع نتيجه قرار مى دهد. پى‏نوشت‏ (1) ممتحنه/ 8 (2) انفال/ 61 آيت‏الله جوادى آملى، وحدت جوامع در نهج‏البلاغه