پسر 6 ساله ام بسيار شيطنت مي کند. با او چگونه برخورد کنم؟

شيطنت کودکان تا حدودي طبيعي و مقتضاي سن آنان است و شيطنت فراوان در موارد بسياري به سبب حساسيت والدين است که نياز کودکان به جلب توجه، آنان را به اين عمل وا مي دارد؛ پس توصيه مي کنم در مقابل شيطنت هايي که خطرساز نيست و ضرر جدي به شما نمي زند، حساسيت چنداني نشان ندهيد( ر.ک: ج1، ص 117).کودکان داراي اين روحيه، به مراقبت بيشتري نياز دارند تا خطر يا ضرري جدي را متوجه خود و ديگران نکنند؛ البته توجه داشته باشيد که مراقبت از او، شديد و غيرمتعارف نباشد؛ زيرا مراقبت شديد، اضطراب مي آورد و اعتماد به نفس او را مي گيرد.چند توصيه1. زمينه هاي خطر را با دور کردن وسايل الکتريکي و خطرساز از بين ببريد؛ البته اين وسايل را هنگام شيطنت کودک از او دور نکنيد؛ زيرا حريص تر مي شود:الانسان حريصٌ علي ما مُنعَ(1)انسان بر آنچه منع مي شود، حريص تر است.در صورت احتمال خطر جدي، ابتدا از شيوه « حواس پرت کردن»(ر.ک:ص 106) استفاده کنيد و اگر مؤثر نبود، به شکل فيزيکي و بدون کلام، وسيله خطرساز را از او بگيريد.2. هنگام شيطنت، او را تنبيه و تهديد نکنيد. داد و فرياد و نهي هاي پياپي نيز مؤثر نيست؛ بلکه او را بين دو انتخاب منطقي مخير سازيد تا يکي را برگزيند؛ براي مثال، يا از شيطنت دست بردار يا از اتاق برو بيرون. يا به وسايل برقي دست نزن يا از اتاق برو بيرون. اين گونه برخورد، افزون بر اين که روحيه همکاري را در او مي پروراند، از شيطنت او نيز مي کاهد؛ زيرا به فرزند خود حق انتخاب داده ايد. توجه داشته باشيد که دو طرف انتخاب بايد منطقي باشد؛ بنابراين، از او نخواهيد که يا از شيطنت دست بردارد يا بخوابد؛ چون او گزينه دوم را برنمي گزيند و به شيطنت خود ادامه خواهد داد.پی نوشت:1. تفسير شريف لاهيجي، ج1، ص 292.منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه