بسمه تعالی ۱-من اصل نماز خواندم کاملا نیت انجام دستور الهی است انشاءالله.ولی در مسجد بعد از نماز جماعت یا قبل آن اگر کسی مرا ببیند (آشنایی دوستی و...)دیدن من توسط او باعث نوعی احساس که بگویند من هم نماز میخوانم یا در نماز بوده ام به من دست می دهدو بعضی وقت ها دوست دارم حضور مرا بدانند آیا من شرک دارم ۲-من چگونه این حالت را نداشته باشم زیرا بعضی وقت ها به خاطر اینکه نکند شرک باشد در نماز جماعت ممکن است شرکت نکنم۳-و بالاخره شرکت نکردن بهتر است یا شرکت و خودنمایی و چگونه میتوان نماز و جماعت و دیدن کاا ملا الهی باشد

در پاسخ به نکاتی توجه کنید . 1.چون اصل نیت و انگیزه شما خدایی و الهی است و رفتن شما به مسجد به این خاطر نیست که شما را در انجا ببینند و مدح و تمجید کنند جای نگرانی و تردید وجود ندارد . 2. راه امتحان درستی نیت و خالص بودن انگیزه شما این است که اگر بدانید دوست و آشنایی در مسجد شما را نخواهد دید آیا باز به مسجد می روید یا نه ؟ ظاهرا پاسخ مثبت است پس معلوم می شود رفتن شما به مسجد به این دلیل و منظور نیست . 3. بروز این حالت در شما امری حاشیه ای و در کنار نیت اصلی است که به قصد و نیت شما ضرری نمی زند و خود نمایی و ریا محسوب نمی شود . 4. خود نمایی و ریا وقتی است که انسان از ابتدا با انگیزه دیده شدن و مورد توجه مردم قرار گرفته به مسجد برود و در جماعت حاضر شود به طوری که اگر بداند کسی او را نمی بیند و به او توجه نمی کند به مسجد نمی رود . 4. البته ایمان و اخلاص مراحل بسیاری دارد و اگر اگر انسان به درجه ای برسد که توجه مردم در او هیچ گونه حالت و احساسی ایجاد نکند بودن شک بهتر و مطلوبتر است . 5. در هر صورت شکی نیست که رفتن به مسجد با وجود فضیلت ها و آثار نیک و پاداش هایی که در روایات برای ان ذکر شده اولی و مقدم است و ضمن تلاش بذرای بیشتر کردن اخلاص در کارها نباید به اینگونه وسوسه ها چندان توجه نمود . 6. هر چه مراتب ایمان و معرفت انسان بیشتر شود و بر مراقبت و توجه او نسبت به نیت و اعمالش افزوده شود عبادات و اعمال او خالصتر و خدایی تر خواهد شد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه