شخصى قطعه زمین محصورى را که از باب ارث به او منتقل شده بود و در آن زمین براى خود احداث ساختمان مسکونى نمود و براى احشام خود طویله احداث نمود و جنب طویله مقدارى از آن زمین را براى ایاب و ذهاب احشام خود گذاشته بود بعد به اهل محل خود گفته بود من مى‏‌خواهم با خرج خود براى ثواب، حمام عمومى در این زمین احداث کنم و شما هم بقدر مقدور و استطاعت خود کار کنید اهل محل هم قبول کردند چون حمام در زمین راه روى احشام و زمین خود او و جنب طویله بود و او کاه و علف را از پشت بام حمام به پشت بام انبار کاه مى‏برد و بعد از فوت آن شخص فرزندش نیز تقریبا مدت چهل سال کاه و علف را از پشت بام حمام مى‏برد فعلا عده‌‏‌اى از اهل محل اعتراض مى‏‌کنند که شما حق ندارید کاه و علف را از پشت بام حمام ببرید. فرزندش مى‏‌‌گوید من و پدرم تقریبا هشتاد سال است که کاه و علف را از پشت بام حمام مى‌‏بریم و از قدیم تا کنون کسى از محل اعتراض نکرده و خود تصرف در ایاب و ذهاب براى بردن کاه و علف دلیل بر حق عبور هم مى‌‏‌باشد. و اگر شما بردن کاه و علف از پشت بام حمام را باعث خرابى حمام مى‌دانید خودم عهده‌‏دار مى‏شوم و تعهد مى‏‌کنم که هرگاه چنانچه در اثر بردن کاه و علف خرابى و یا خسارتى بر حمام واقع شود از عهده برآیم اما آن عدّه از مردم معترض قبول نمى‏‌کنند؛ آیا شخص مزبور حق بردن کاه و علف را دارد یا خیر؟

با فرض این‌که در این مدت براى بردن کاه و علف از پشت بام استفاده مى‏کرده و کسى مانع نشده فعلا کسى حق منع ندارد.منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏2، ص593 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه