شخصى اهل نمازه است اما گناه هم مى کند، وضعیت نمازه پیش خداوند چطور است؟

اکثر مومنین که نماز مى خوانند و روزه مى گیرند، گاهى نیز آلوده به گناه شوند. کسى نمى تواند ادعا کند که هرگز گناه نمى کند. این ادعا خاص معصومین(علیهم السلام) است. وهمین نمازهاى بى روح و دست و پا شکسته نیز خالى از آثار مختلف تربیتى و روانى و اجتماعى نمى باشد و اگر انسان همین نماز بى روح را هم ترک مى کرد، میزان جرم و خطا و معصیت او بیشتر مى شد. چون اثر عمده نماز که همان نهى از فحشا و زشتى و گناهان است، حتى در این گونه نمازها نیز ظاهر و آشکار مى گردد. علاوه بر این که با توبه آثار این گناهان از بین خواهد رفت.اما این که وضعیت نماز افرادى که گناه مى کنند چه خواهد شد باید بگوئیم که اگر گناه چنین فردى از موانع قبولى نماز باشد مانند رباخوارى، عاق والدین، بى اعتنایى به نماز.... ر.ک: به فصل قبولى نماز. در اینصورت هرچند این شخص در قیامت به خاطر نماز مورد مواخذه قرار نمى گیرد ولى نماز وى مورد قبول درگاه الهى نبوده و براى وى کمال آور نخواهد بود. اما اگر گناهان وى غیر از مواردى است که مانع قبولى نماز مى شد و از سوى دیگر شرایط قبولى نماز را دارا بود، در این صورت نماز وى مورد قبول درگاه الهى قرار گرفته و گناهان وى نیز مانند دیگر اعمال خوب و بد انسان در ترازوى اعمال مورد محاسبه قرار مى گیرد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه