اگر کسی عمل واجب یا مستحبی را به نیت قربت انجام دهد ولی در جاهای خاصی مثلاً در مراسم تقدیر از افرادی، دلش می خواهد که از او هم تقدیر کنند ولی آن را اظهار نمی کند و حتی با خودش می گوید که فلان کار من فقط برای خدا بوده و من نباید انتطار پاداش داشته باشم و بعداً هم ناراحت و نگران می شود .

توجه به نکات ذیل برای دستیابی به پاسخ، حائز اهمیت است: 1ـ هیچ ملازمه ای بین قصد قربت و مخفی کاری وجود ندارد (اگر چه انجام کار خوب در پنهانی، از فضیلت بیشتری بر خوردار است) یعنی می تواند کسی برای رضای خدا در ملاء عام و در جلوی چشم و دیدگان میلیونها نفر کار خیری انجام دهد و ریا هم نکند و حتی در بعضی از موارد مثلا به منظور تشویق مردم بدین کار اقدام نماید و از این جهت انجام کاری در ملاء عام بر مخفی کاری ترجیح داشته باشد. 2ـ اخلاص یک حالت روحی و روانی است که ممکن است، در زمان تلاش برای مخفی ماندن عمل واجب یا استحبابی، هم وجود نداشته باشد. مثلا انسان بدان خاطر اصرار بر مخفی ماندن عمل بورزد که در آینده اگر افشاء شد، تحسین بیشتری را نثار او نمایند. و البته همین هم در روایات اسلامی وارد شده است که اگر انسان رابطه اش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه اش را با مخلوقات اصلاح می کند [3] . .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه