آيا همه گناهان کبيره به يک اندازه نزد خدا زشت هستند؟ با مثال

هر گناهي از آن جهت که در مقابل عظمت باري تعالي واقع مي گردد و در محضر او انجام مي گيرد، زشتي خود را داشته و با ملاحظه حال ناظر که خداوند متعال باشد، ديگر اسم صغيره و کبيره گذاشتن بر روي گناهان معني ندارد. چرا که هر گناهي در برابر عظمتش بزرگ خواهد بود. لذا بعضي از عرفا گفته اند که تقسيم گناهان به کبيره و صغيره معنا ندارد و هر گناهي در برابر خداوند کبيره است. امّا اگر کمي از اين معنا تنزل پيدا کنيم و نظر به مقام معصيت شده(که خداوند متعال باشد) نکنيم، بلکه نظر به خود معصيت و اثرات مترتب بر آن و هم چنين نظر به اثرات فردي و اجتماعي گناه بيندازيم، خواهيم ديد که گناهان از اين جهت متفاوت بوده و اثرات منفي آنها به يک درجه نمي باشد. برخي از آنها حتي در حيطه اثرات فردي هم خانمان سوز بوده و سرشت توحيدي انسان را به باد فنا مي دهند، مانند شريک قرار دادن براي خداوند که اثر آن طبق روايت اين مي شود که «...مَن يُشْرِک بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ...». يعني هر کس براي خداوند شريک قائل شود، زندگي جاويد خود را به آتش مي کشد و بهشت، آن منزل گاه ابدي خويش را بر خويش حرام مي کند، و يا اثر گناه مأيوس شدن از رحمت الهي، که جزء گناهان کبيره شمرده شده و امام صادق ـ عليه السلام ـ آن را خصلت انسان کافر مي شمرد و مي فرمايد: «لا ييأس من روح الله الا القوم الکافرون». يعني هر کس از حيطه رحمت الهي خود را دور کند گويا از حيطه ايمان و اسلام خارج گشته و امثال اين گناهان کبيره که حداقل اثرات فردي آنها خلود در آتش غضب الهي است مثل قتل که فرموده باشد ...فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا... . يعني جزاي آن جهنمي است که مجرم در آن ابدي مي سوزد، حال اينها اثرات فردي گناه بودند. اگر گناهي باشد که علاوه بر اثر فردي موجبات تخريب ارکان جامعه اي را هم در برداشته باشد، به مراتب زشتي آن بالاتر خواهد بود از جمله آن گناهاني که اثر اجتماعي دارند و موجبات تزلزل در جامعه شده و چه بسا زمينه شعله ور شدن دشمني ها و قتل و کشتارها در جامعه مي شود، گناه بزرگ فتنه مي باشد که بنا به فرموده آيه شريفه ...وَالْفِتْنَةُ أَکبَرُ مِنَ الْقَتْلِ.... يعني فتنه انگيزي بالاتر از قتل است که بدان وعيد خلود در آتش جهنم داده شده بود. لذا چنان چه مي بينيد حتي در خود قرآن هم بعضي از گناهان کبيره در مقايسه با بعض ديگر بزرگتر شمرده شده است و اين به خاطر همان تفاوت در اثرات منفي گناهان کبيره است و از همين جهت است که در بعضي روايات در مقايسه گناهان کبيره با يکديگر به عده اي از اين گناهان اکبر الکبائر گفته شده يعني گناهاني که در ميان خود گناهان کبيره، بزرگتر از بقيه جلوه مي کنند و مخربتر از بقيه هستند. که ما به ذکر دو نمونه از اين روايات بسنده مي کنيم: روايت عمرو بن عبيد از امام صادق ـ عليه السلام ـ که درباره گناهان کبيره پرسيد و حضرت در جواب فرمودند: «اکبر الکبائر، الاشراک بالله ... و بعده الياس من روح الله... ثم الأمن مکر الله عزوجل... و منها عقوق الوالدين... و قتل النفس التي حرم الله... الي آخر الحديث». يعني حضرت فرمودند که اکبر کبائر شريک قائل شدن به خداوند و مأيوس شدن از رحمت الهي و ايمن شدن از مکر و حيله خداوند وعاق والدين شدن و کشتن نفسي که خداوند آن را حرام کرده تا آخر حديث. و يا روايت ابي الصامت از ابي عبدالله ـ عليه السلام ـ که ايشان فرمودند: «اکبر الکبائر سبع...» يعني بزرگترين گناهان بزرگ هفت تا مي باشند: با توجه در اين دو روايت و آن آيه شريفه مذکور ديده مي شود که گناهان کبيره از حيث زشتيت و تنفريت در پيشگاه خداوند متعال و اهل بيت ـ عليهم السلام ـ به يک درجه نمي باشند و بعضي از آنها بزرگتر و زشت تر از بعض ديگر است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه