دیدگاه قرآن در سوره ضحی پیرامون دوران کودکی حضرت محمّد (ص) چیست؟

در آیه 6 و 7 و 26 سوره ضُحی میþخوانیم: «اَلَمْ یَجِدْکَ یَتیماً فَآوی ـ وَوَجَدَکَ ضالاً فَهَدی ـ وَوَجدَکَ عائِلاً فَاغْنی؛ آیا خداوند تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد ـ و تو را گمشده یافت و هدایت کرد ـ و تو را فقیر یافت و بیþنیاز نمود».در آیه نخست اشاره به یتیمی پیامبر (ص) شده که در تاریخ نیز آمده است، در آن هنگام که در شکم مادر بود، پدرش «عبدالله» را از دست داد و شش ساله بود که مادرش نیز از دنیا رفت و خداوند او را در آغوش جدش «عبدالمطلب» و در هشت سالگی که جدش از دنیا رفت، در دامان عمویش «ابوطالب» پناه داد که او را همچون جان شیرین دربر میþگرفت و محافظت میþکرد.و در آیه سوم، اشاره به تهیدستی پیامبر (ص) در آغاز عمر کرده که سپس خداوند مهر او را در قلب «خدیجه» (س) انداخت و با او ازدواج کرد و ثروت سرشارش را در پای او ریخت.و اما در آیه دوم میþفرماید: تو را گمشده یافت و هدایت کرد، بعضی از مفسران، «ضالاً» را به معنی عدم شناخت حق تفسیر کرده، و گفتهþاند مفهوم آیه این است که تو گمراه بودی و حق را نمیþشناختی و ما تو را به سوی حق هدایت کردیم، در حالی که بعضی دیگر آن را به معنی «غافل» میþدانند، یعنی تو از این احکام و کتاب آسمانی، غافل بودی، ولی بعضی میþگویند مراد، ضلالت ظاهری است، یعنی در طفولیت، یک یا چند بار، در درّهþهای مکه یا نقاط دیگر، گم شدی و خداوند تو را هدایت کرد و به آغوش پر مهر «عبدالمطلب» و «ابوطالب» و «حلیمه سعدیه» مادر رضاعیت بازگردانید. پیام قرآن ج 8، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران به نقل از سایت تبیان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه