با شوهر خود حدود یک سال است که متارکه کرده‌ام و جدا زندگی می‌کنم و مجبور هستم که خودم کار کنم و برای زندگی خود درآمد داشته باشم. امروز دختر سه ساله‌ی من با همبازی خود که هم سن و سال او است، رفتار خطرناکی داشته است. من خیلی نگران شدم و با او دعوا کردم و حتّی از ناراحتی گریه کردم. از شما می‌‌خواهم راهنمایی کنید که در مقابل رفتارهای خطرناک چگونه برخورد کنم؟

پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیتی کودک و نوجوان): ما همیشه یک اصل را تأکید می کنیم و باید دائم گوشزد کنیم که خانواده‌ها به آن توجّه داشته باشند و آن این است که “جایی نباید باشد که بچّه‌های ما باشند و ما نباشیم“. این یک اصل است. حضور ما پدر و مادران در کنار بچّه‌های خود و نظارت محسوس یا نامحسوس داشتن نسبت به آن‌ها خیلی مهم است؛ خصوصاً در سنینی مثل ۳ یا ۴ سالگی؛ زیرا بچّه‌ها در این سنین بسیار کنجکاو هستند. کنجکاوی در کودکان یکی از کنجکاوی‌های بچّه‌ها در این سنین کنجکاوی‌های جنسیّتی است. آن‌ها می‌خواهند ببیند که با یکدیگر چه فرقی دارند و اندام آن‌ها چقدر با یکدیگر متفاوت است؛ لذا وقتی آن‌ها را با یکدیگر تنها بگذاریم، ممکن است بخواهند به سمتی بروند که از این کنجکاوی‌ها نتیجه‌ای هم بگیرند. نظارت مستقیم بر کودکان توصیه‌ی ما به این مادر بزرگوار این است که فرزند خود را هیچگاه تنها نگذارند و زمان‌هایی هم که در خانه هستند و کودک با هم سن و سالان خود بازی می‌کند، حتماً مادر روی او نظارت داشته باشد. پیشگیری از آسیب جدّی وقتی می‌گوییم او را تنها نگذارند، به این معنا است که اگر مادر مجبور است به سرکار برود، فرزند خود را نزد مادر بزرگ او بگذارد. امّا در زمان هایی که در خانه هستند نیز نباید خیالشان راحت باشد که او دارد با دختر همسایه بازی می‌کند؛ بلکه باید بداند که آن‌ها دارند چه کار می‌کنند. اگر پدر و مادر از حضور مستقیم و ناظرگرانه نسبت به فرزند خود غفلت کنند، ممکن است بچّه‌ها خصوصاً در این سنین آسیب‌هایی جدّی ببینند.​​​​ .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه