من بیست وهشت سال دارم . دیسک داشتم که پاره شده است و الان روی مثانه ی من اثر گذاشته است . یعنی مثانه ی من پر می شود ولی تخلیه نمی شود . الان دو ماه است که از سوند استفاده می کنم . دکتر که رفتم به من دارو داده اند ولی هیچ فرق نکرده است . می خواستم بدانم خوب می شوم و بیماری من بهبود پیدا می کند یا خیر؟

پاسخ از آقای دکتر محمدرضا نوروزی، جراح و متخصص بیماری های کلیه و مجاری ادرار:مثانه عصب دارد . این عصب ها هستند که باعث انقباض و شل شدن مثانه می شوند . یعنی تخلیه ی ادرار به واسطه ی تحریک این عصب ها است . این عصب ها از نخاع می آیند . نخاع تحت حفاظت بخشی به اسم دیسک است . این دیسک کمر، که خیلی از افراد می گویند دیسک ما در رفته است، وقتی که آسیب ببیند و روی نخاع فشار بیاورد می تواند برروی عصب هایی که به طرف مثانه می رود فشار بیاورد و آسیب بزند . یک هشدار برای افرادی که کمر درد دارند بدهم که افرادی که کمر درد دارند باید دقت کنند که اگر منشاء آن دیسک باشد و دیسکی باشد که جابجا شده است ، به اعصاب و نخاع فشار می دهد . اگر بی حسی و گزگز پا پیدا کرده اند ، پای آنها مورمور می شود و اختلالات ادرار پیدا می کنند علامت خطرناکی است . یعنی نشان می دهد که عصب ها در حال آسیب دیدن هستند . اینها افرادی هستند که هم مثانه ی آنها می تواند مشکل پیدا کند ، هم اگر آقا باشند اختلالات جنسی ممکن است پیدا کنند . ولی معمولاً وقتی دیسک ترمیم می شود و بهبود پیدا می کند و فرد استراحت مطلق می کند ، آرام آرام این عصب ها مجدداً به کار خود بر می گردند . معمولاً ممکن است پنج یا شش ماه طول بکشد . اینها افرادی هستند که حس مثانه ی آنها مختل شده است یعنی عصبی که باید حس ادرار را منتقل کند آسیب دیده است . فرد می گوید که حس می کنم که مثانه ی من پر شده ولی احساس ادرار پیدا نمی کنم یعنی احساس می کنم که شکم من پر شده است . بعد که به دستشویی می روم یا با فشار دست و یا با تحریک نواحی زیر شکم ادرار من راه می افتد . یعنی نشان می دهد که عصب های حرکتی خوب است اما عصب های حسی مختل شده است . به این خانم توصیه می کنم که همان جا در استان فارس می توانند به آقای دکتر شاکری در دانشگاه علوم پزشکی فارس مراجعه کنند که اختصاصاً برای این نوع کارها یک بخشی را دارند و با کشیدن یک منحنی وضعیت حس مثانه را ثبت کنند . بعد یک داروهایی وجود دارد که می تواند حرکت مثانه را تقویت کند حتی اگر این داروها اثرنکند ناچار هستند که به این افراد آموزش دهند که تا مدتی خودشان سوند بزنند . چون ماندن ادرار خطرناک است و اگر ادرار زیاد بماند به کلیه پس می زند و می تواند کلیه ها را نارسا بکند . ولی معمولاً بین شش ماه تا یک سال آرام آرام این حرکات باز می گردد . پس توصیه ی من به ایشان این است که اولاً مسئله ی دیسک خود را حل کنند . یعنی با جراح اعصاب صحبت کنند و اگر لازم باشد آن را عمل کنند و ترمیم شود . استراحت داشته باشند و نگذارند که دائماً این دیسک روی عصب فشار بیاورد . دوم منحنی مثانه را بکشند و مطمئن شوند که عفونت ادراری ندارند . داروهایی که حرکات مثانه را تقویت می کند به ایشان داده شود . اگر لازم باشد با وسایل دیگری مانند سونداژ تخلیه صورت بگیرد و امیدوار باشند که آرام آرام این حرکات بازگردد . یک دستگاهی وجود دارد که اگر جواب نداد روی سیستم عصبی نصب می شود و برای مثانه تحریک پذیری ایجاد می کند . یعنی ایمپاس را از بیرون روی نخاع می دهند و اینها می توانند مثانه را منقبض کنند که اگر روش های معمول جواب نداد این روش در انتهای کار است . یکی از مسائلی که از زمان میانسالی تا کهنسالی شایع است سنگ های دستگاه ادراری است . افرادی که سنگ می سازند به این صورت است که موادی که باید در داخل ادرار دفع شود فوق اشباع می شود . شما اگر شکر را در آب حل کنید تا یک مدتی حل می شود ولی اگر شکر بیشتری بریزید دانه های آن باقی می ماند . اگر این مواد مانند کلسیم و اگزالات باقی بمانند کریستال های سنگ تشکیل می شود ، این کریستال ها به هم متصل می شوند و در نهایت سنگ را تشکیل می دهند ، یعنی کریستال های مواد معدنی سنگ را تشکیل می دهند . بعضی از افراد مستعد هستند و پی در پی سنگ می سازند . جالب است در برخی موارد یک کلیه سنگ می سازد و یک کلیه سنگ نمی سازد و علت آن خیلی معلوم نیست . معمولاً افرادی که سنگ سازی مکرر دارند افرادی هستند که کمتر از شش ماه دو یا سه بار سنگ سازی کرده اند و یا یک سنگ پایدار دارند . اینها افرادی هستند که مایعات برای آنها خیلی مهم است چون به محض تشکیل این کریستال ها باید مایع آنها را بشوید و دفع کند . افراد چاق در معرض خطر بیشتری هستند . افرادی که کم تحرک هستند در معرض خطر بیشتری هستند . افرادی که وسایلی دربدن آنها و در دستگاه ادراری کار گذاشته شده است مثلاً سوند مداوم دارند یا سوند کلیوی مداوم دارند بیشتر در معرض سنگ سازی هستند . افراد مسن بیشتر مستعد هستند . افرادی که مناطق گرم هستند و تبخیر زیاد دارند و آب کم می خورند بیشتر مستعد هستند . نقش مواد غذایی خیلی ثابت شده نیست بجز نمک که خیلی نقش دارد . در حالی که ما فکر می کنیم که کلسیم نقش دارد و شیر و پنیر نمی خوریم ، نه اینگونه نیست و افرادی هم که سنگ می سازند در حد معقول شیر و پنیر را باید بخورند . چون نخوردن این مواد به نوعی سنگ سازی را تشدید می کند و کلسیم را از استخوان ها برداشت می کند. اشکال این سنگ ها این است که گاهی با علامت و گاهی بی علامت هستند . سنگ های علامت دار آنهایی هستند که حرکت می کنند ، درد پهلو ، تهوع ، استفراغ و گاهی سوزش ادرار ایجاد می کنند . بی علامت ها آنهایی هستند که گاهی سنگ بزرگ در کلیه ایجاد شده ولی فرد فقط یک عفونت ادراری دارد می گوید من عفونت ادرار دارم که خوب نمی شود و مداوم بر می گردد . در عفونت هایی که باز می گردند ما از کلیه عکس می گیریم و سونوگرافی می کنیم می بینیم یک سنگ بزرگ مانند شاخ گوزن در کلیه مستقر شده است . پس در سنگ های دستگاه ادراری توجه خیلی اهمیت دارد باید بدانیم که اگر سنگ در دستگاه ادراری زیاد بماند می تواند باعث نارسایی کلیه شود .www.ch3.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه