مى خوام به یه دختر بى نماز پیشنهاد ازدواج بدم. خودم آدم بسیار مذهبى. اهل نماز شب و دعاى کمیل و زیارت عاشورا و... هستم. از لحاظ اسلام، ازدواج با بى نماز چطوره؟ آیا میشه بعد از ازدواج یه دختر ۲۲ ساله رو نماز خون کرد؟ لطفا جواب تمام سوالمو بدین.

ازدواج یکى از مهمترین حوادث زندگى است و نقش اساس در خوشبختى و سعادت یا بدبختى و شقاوت انسان دارد و از آنجا که مذهب واعتقادات جزیى از زندگى فردى واجتماعى انسانها بوده ودر زندگى مشترک نقش تعیین کننده داشته وحتى گاهى اختلاف در این زمینه با عث اختلافات خانوادگى خواهد شد لذا به نظر مى آید در این امر مهم با احتمالات پیش رفتن ، و امیدوارى بى جا به خود دادن نسبت به این که بعدا متدین مى شود و نمازى مى خواند ، کار معقول و منطقى نباشد . فراموش نکنیم که شخصى که تصمیم ازدواج با دیگرى را دارد هدف از ازدواج او نمازخوان کردن ویا اصلاح اعتقادات طرف مقابلش نمى باشد بلکه مى خواهد با ازدواجش به آرامش ، سکون و . . . دست پیدا کند . چراکه طبق قائده همسر آدمى باید قبل از ازدواج همان گونه که حق است تربیت شده باشد ، نه آنکه در منزل شوهر بخواهد تربیت شود زیرا تجربه نشان داده آنهایى که همسر مناسب و تربیت یافته انتخاب نموده اند در ادامه زندگى با مشکلاتى مواجه مى شوند چه رسد به آنکه شوهرى بخواهد همسرش را در منزل خود ( بر اساس شاخصه هاى مورد نظرش ) تربیت نماید لذا بهتر است وضعیت فعلى طرف مقابل را در نظر گرفته و به این دل خوش نکرد که بعد از ازدواج نماز خوان خواهد شد . در نتیجه کسى که مقید به احکام شرعى و پایبند به دین و مسائل دینى هست و دوست دارد در آینده با همسرى متدین زندگى کند باید از همان ابتدا همسرى انتخاب کند که حد نصاب از ایمان و التزام عملى به احکام شرعى را داشته باشد و الا در آینده نزدیک نسبت به موضوعات مختلفى همچون طهارت و نجاست . 1 ، تربیت فرزند ، مخالفت خانواده شوهر و . . . مواجه خواهد شد . در پایان این نکته را نیز متذکر مى شویم که در اسلام هم کفو بودن دختر و پسر شرط ازدواج مى باشد و از نظر معارف اسلام و روایات مأثوره از اهل بیت و نیز سیره ئ پیامبر اکرم ( صلى الله علیه وآله ) و ائمه ( علیهم السلام ) تنها چیزى که کفویت را احراز مى نماید ایمان است . ایمان یعنى اعتقاد باطنى به خداوند و التزام عملى به مقتضاى ایمان ، یعنى به دین و آموزه هاى اسلام . لذا پیامبر خدا جوبیر که مردى سیاه پوست و فقیر بود را به « دلفار » دختر زیادبن لبید تزویج نمود و فرمود : « الْمُؤْمِنُ کُفْوٌ لِلْمُؤْمِنَهِ وَ الْمُسْلِمُ کُفْوٌ لِلْمُسْلِمَه » . 2 ( مرد مؤمن همتاى زن مؤمن و مرد مسلمان همتاى زن مسلمان است » بنابراین در صورتى که انسان با همسرى ازدواج کند که از نظر ایمانى و یا التزام عملى به احکام و اخلاق اسلامى همچون نماز مشکل دارد و از این نظر کفویت ندارد ، نمى تواند آینده و خوشبختى خود را تضمین شده بداند . میخواستم بدانم : وقتى اسلام اجازه ى ازدواج با زنان اهل کتاب که مسایلى مانند حجاب و نماز و روزه و . . . را رعایت نمى کنند را به مرد مسلمان مى دهد آیا میتوان چنین نتیجه گرفت که از نظر اسلام این اعتقادات خود فرد است که اهمیت دارد و نه کسى که با وى زندگى میکند و یک انسان مسلمان باید بتواند همه نوع انسان و طرز فکرى را تحمل نماید و با آنها در کمال آرامش زندگى مسالمت آمیز و سرشار از محبت و عشق داشته باشد و اگر مرد مسلمانى با زن مسلمانى که در بند رعایت مسایل شرعى نیست ( منظورم انجام گناهان کبیره نیست ) ازدواج کند آیا مى تواند خیالش از این بابت راحت باشد که خداوند از بابت این ازدواج از او ناراضى نیست و تربیت فرزندانش را به چنین همسرى بسپارد . اولا : این گونه نیست که اسلام به طور مطلق ازدواج با زنان اهل کتاب را اجازه داده باشد بلکه از نظر شرعى زنان اهل کتاب مانند مسیحى ، یهودى و زرتشتى را مى توان تنها به عقد موقت درآورد و قرار دادن آنها به عنوان شریک دائمى زندگى بوسیله ازدواج دایم جایز نیست . ثانیا : خانواده محیطى نیست که هر کس جداى از دیگرى زندگى کرده وبا دیگرى کارى نداشته باشد بلکه تعامل وتفاهم حتى در اعتقادات ومذهب لازم وضروى خواهد بود لذا فرهنگ و اخلاق و نظام ارزشى و برنامه تربیتى هر خانواده تاثیر خود را بر روى فرزندش خواهد گذارد اگر فرهنگ و نظام ارزشى خانواده ها متفاوت است در رفتار و اخلاق و . . فرزندانش تاثیر خواهد گذارد و این تاثیر در ادامه ، زندگى مشترک شما را تحت تاثیر قرار مى دهد و اختلاف فرهنگى متفاوت موجب از دست دادن برخى سطوح کفویت خواهد شد و زمینه ى بروز اختلاف خواهد شد . از همین رو در روایاتى که به موضوع ازدواج و اهمیت آن و ملاک ها و معیارهاى همسر شایسته و صالح پرداخته شده در درجه اول بر ایمان و پایبندى به دستورات و احکام الهى سفارش شده است و تاکید شده که انسان مومن باید همسرى انتخاب کند که از نظر اعتقاد و ایمان هم کفو او باشد و از این جهت با هم هماهنگ و موافق باشند . اگر کسى این دستور و سفارش را عمل نکند و باکسى ازدواج کند که بى ایمان است و یا به مسائل شرعى و دینى اهمیت لازم را نمى دهد این کار او حرام شرعى و گناه باشد ولى با این کارش زندگى زنا شویى اش را در معرض خطر و تزلزل قرار داده و بنیان خانواده خود را بر شالوده اى ضعیف بنا نهاده و در ایجاد نسل و فرزندانى بى ایمان سهیم است . ( 1 ) کسى که نماز نمى خواند و تصمیم ندارد لباس و بدن خود را براى نماز پاک نگه دارد ، به طور طبیعى نسبت به رعایت نجاست و پاکى سهل انگار خواهد بود و این مساله براى کسى که مى خواهد نماز بخواند بسیار مشکل ساز مى شود . ( 2 ) بحار ، ج 22 ، ص . 117 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه