سلام حاج آقا امیدوارم با پاسختون ذهن آشفته منو آروم کنید. 1-متاهلم 22 سالمه همسرم 27 2-سه ساله ازدواج کردیم. 3-فکر میکنم وقتشه بچه دار شیم. 4-با همسرم تصمیم گرفتیم 40 روز خوب زندگی کنیم بعد اقدام کنیم ولی متاسفانه نمی تونیم ثابت قدم باشیم فوقش یه هفته 5-متاسفانه ضعف معنوی داریم.کاهل نمازایم.مخصوصا من.به امید اینکه با ازدواج با فردی مذهبی نمازم قضا نشه ولی متاسفانه من روی اون تاثیر گذاشتم 6-مشکلات دیگه ای هم دارم مثلا متاسفانه از اولش هم خانه دار خوبی نبودم.نسبت به اوایل ازدواج بهتر شدم ولی خیلی عقبم 6-من نگران تربیت فرزندم هستم.وقتی یه مادر خودش نمازش کامل نیست و سست ایمانه چه طور می تونه فرزندشو با نماز آشنا کنه.مگه نه اینکه رفتار بیشترین تاثیر رو در تربیت داره 7-از طرفی خیلی لا ک پشتی دارم پیشرفت می کنم از طف دیگر سنم داره می ره بالا.چون ما دوست داریم اگه خدا بخواد صاحب چند فرزند بشیم پس زیاد هم نمی تونم صبر کنم از خودم به خاطر بی ارادگیم بدم می یاد. به نظر شما چی درسته صبر کنم تا وقتی رفتارامونو اصلاح کنیم؟اگه نه پس تاثیرش روی بچمون چی می شه؟مگه نه اینکه تربیت قبل از بارداری شروع می شه.ببخشید زیاد حرف زدم.

سلام/ شاید مشکل در مدیریت امور روزانه و مدیریت زمان باشه! چون در تمایل و اشتیاق شما به نماز تردیدی نیست. دخترم زندگی ات را منظم کن و نظم را یک عبادت تلقی کن و بنا را به خواندن نماز در اول وقت بذار. یعنی قبل از اذان وضو بگیر و زنگ ساعت ها را روزانه برای نماز تنظیم کن. مطمئن باش که درست می شود. البته باید ذهنیت خودت را نسبت به خودت کم کم اصلاح کنی و با همسرت قرار بذارید یکدیگر را در عبادات تشویق کنید و حمایت در مورد بچه؛ خوشحالم که ذهنیت سالم و روشنی دارید و در خصوص همه امور بچه ها در کنار این مراقبت های به جا و خوب، باید اولا دچار افراط و وسواس نشوید و حتما و حتما به خدای مهربان توکل کنید و امور را به او تفویض راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه