در سنین نوجوانی با پسر عمویم رابطه داشتم؛ البته هیچ مشکلی برایم به وجود نیامد. من آن موقع قبح این گناه را درک نمی‌‌کردم و بعد از این‌که فهمیدم دیگر تکرار نکردم. الآن به فردی علاقه‌مندم که کاملاً پاک است و فکرمی‌کند من هم پاک هستم و مهم‌ترین دلیلش برای ازدواج با من پاکی من است. مشکل اینجاست که وی این روابط را خیانت به همسر می‌‌داند و معتقد است باید از گذشته طرف مقابلش مطلع باشد. اخلاقاً و شرعاً وظیفه من چیست؟ از طرفی به ایشان علاقمندم و از طرف دیگر از فاش شدن قضیه و ریختن آبرویم می‌ ترسم.

تا آنجا که از نوشته شما برمی‌آید دلیلی برای فاش شدن این قضیه وجود ندارد. از طرف دیگر شما گفته اید که از قبح آن گناه مطلع نبوده اید و پس از اطلاع از زشتی عمل، آن را ترک کرده اید؛ بنابراین عمدی در کار نبوده است. و خداوند توبه توبه‌کنندگان را می‌‌پذیرد. درست است که این حق افراد پاک است که با افراد پاک ازدواج کنند، اما از طرفی شما نیز در دورانی این عمل را مرتکب شده اید که آگاهی نداشته اید. باید از گذشته خود توبه نموده و گناهی که بین خود و خدایتان است را با هیچ کس در میان نگذارید و از آبروی خود محافظت کنید. به خدا توکل کنید و از او بخواهید که در جبران گذشته به شما یاری رساند. در رابطه با گناه گذشته گفتنی است که اقرار به گناه در حضور دیگران، کار درستی نیست، بلکه اگر اشاعه گناه باشد حرام است. اعتراف به گناه در پیشگاه خداوند باید صورت گیرد. در مواردی که انسان گناه خاصی را مرتکب شده نباید آن را ابراز کند بلکه باید به قصد آمرزش و مغفرت الهی در خلوت با خدایش از گناه اظهار پشیمانی و ندامت نماید و امیدوار به فضل و آمرزش الهی باشد و در زندگی مشترک، هم چنان بر پاکی خودتان و همسرتان معتقد باشید و با اطمینان و بدون هیچ گونه احساس گناهی رابطه صمیمی داشته باشید و فکر نکردن راجع به گذشته، آهسته آهسته خاطرات گذشته را فراموش کنید و تنها به موفقیت در آینده فکر کنید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه