زن و مرد یا اولیا و بزرگانشان میان خود قراردادى امضا مى‌کنند، مهر المسمّى هم تعیین مى‌نمایند مثلاً مبلغ دویست هزار تومان نقد داده مى‌شود و بقیه در ذمۀ زوج باشد که پس از انجام مراسم عروسى زوجه مى‌تواند مطالبه نماید، و مرد هم در صورت توان بپردازد، همانطور که علماى گذشته در عقدنامه‌ها مى‌نوشتند: « فلها المطالبة بشرط التمکین التام و له الأداء عند القدرة و الإمکان» ، ولى اینک دفاتر رسمى ازدواج بناى مذکور را در نظر نگرفته و مى‌نویسند که: « زوج باید عند المطالبه پرداخت نماید» ، و روى این اصل وقتى که اختلافى بین آنها پدید مى‌آید، زن مى‌گوید: مادامى‌که شوهر مهریه را نقداً نپردازد حاضر به تمکین نخواهد شد، بلکه از زوج مى‌خواهد که مهریه را نقداً بپردازد تا راضى به عروسى شود، همچنین مى‌گوید: تا هنگامى که مهر را نپرداخته است باید نفقۀ او را هم بدهد، آیا زوجه چنین حقى را دارد یا نه؟

باسمه تعالى؛ حقّ امتناع زوجه از زفاف در مورد مهر حالّ است، و اگر اجل تعیین نشود در حکم حالّ مى‌باشد، و زوج عند المطالبه و القدره باید بپردازد، و اگر نپرداخت زوجه مى‌تواند از زفاف امتناع کند، و بعید نیست که نقد گرفتن بعضى و بقیه را در ذمه نهادن ظاهر در اسقاط حقّ امتناع باشد، و الله العالم. منبع: استفتائات جدید، آیت الله العظمی جواد تبریزی (رحمه الله)، جلد اول، قم: نشر سرور، 1385. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه