برای اینکه مسئله روشن شود اول آیه مربوطه زیر دقت می شود. «یوم لایغنی مولی عن مولی شیاً و لا هم ینصرون الا من رحم الله انه هو العزیز الرحیم» روزی که هیچ کس به فریاد دیگری نمی رسد. و هیچ دوستی کمترین کمتر کمکی به دوستش نمی کند و از هیچ سویاری نمی شود آری آن روز، روز فصل و جدائی است ، روزی است که انسان از همه چیز جز عملش جدا می شود و مولی به هر معنای که باشد دوست، سرپرست ، ولی نعمت ، خویشاوند، همسایه یاور و مانند آن. توانایی حل کوچکترین مشکلی را از مشکلات قیامت برای کسی ندارد.

برای اینکه مسئله روشن شود اول آیه مربوطه زیر دقت می شود. «یوم لایغنی مولی عن مولی شیاً و لا هم ینصرون الا من رحم الله انه هو العزیز الرحیم» روزی که هیچ کس به فریاد دیگری نمی رسد. و هیچ دوستی کمترین کمتر کمکی به دوستش نمی کند و از هیچ سویاری نمی شود آری آن روز، روز فصل و جدائی است ، روزی است که انسان از همه چیز جز عملش جدا می شود و مولی به هر معنای که باشد دوست، سرپرست ، ولی نعمت ، خویشاوند، همسایه یاور و مانند آن. توانایی حل کوچکترین مشکلی را از مشکلات قیامت برای کسی ندارد. نه تنها دوستان به فریاد هم نمی رسند و خویشاوندان گرهی از یکدیگر نمی کشانیده ، بلکه نقشه ها نیز نقش بر آب و چاره جوییها و به بن بست و تیرها به سنگ می خورد چنانکه 46 طور می خوانیم: «یوم لا یغنی عنهم کید هم شیاً و لا هم ینصرون» آن روز، روزی است که چاره جوییهای آنان مشکلی را حل نمی کند و یاوری نمی شوند. تنها یک گروه مستثنی هستند همانگونه که در آیه بعد می گوید « مگر کسانی که خدا او را مورد رحمت قرار داده است چرا که خداوند توانا و رحیم است.» در واقع این دو آیه ناظر به این است که در روز قیامت انسان است و عملش، و هر که عملش سنگین تر، مقام او نیز بالاتر خواهد بود و هر که عملش ضعیف باشد مقام و جایگاهش ضعیف است اما هیچ کسی به فریاد دیگری نمی رسد مگر آنهایی که مورد رحمت الهی واقع گیرند که این آیه به صراحت در مورد شفاعت است نه در مورد عدم شفاعت ، اول آیه می گوید: شفاعت هیچ کسی در دیگری اثر ندارند ولی آیه بعدی می گوید مگر آنهایکه مورد رحمت الهی قرار گیرند، بدون شک این رحمت الهی بی حساب نیست و تنها شامل مؤمنانی که دارای عمل صالح اند و اگر لغزشی از آنها سرزده و نیز جدی نیست که پیوندهای آنها را از خداوند بریده باشد، اینها هستند که دست به دامن لطف الهی می زنند، از دریای کرمش بهرمند و از چشمه رحمتش سیراب و از شفاعت اولیائش برخوردار می گردند. و از این ها روشن می شود که نفی هر گونه دوستی و یاور در آن روز با مساله شفاعت منافات ندارد ، زیرا شفاعت نیز جز به اذن پروردگار و فرمان او حاصل نمی شود. خلاصه کلام اگر به این آیه و آیه بعد آن خوب توجه شود خواهید فهمید که آیه در صدد اثبات شفاعت می باشد در بعضی از روایات از اهل بیت (علیهم السلام) نقل شد که منظور از جمله « الا من رحم الله» وصی پیامبر (صلی الله) امیرمومنان (علیه السلام) و پیروان مکتب او هستند. منابع پاسخ. 1- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی ، ناصر، ج 21 بهمن ماه 1364 ذیل آیه مربوطه ، شجاعی محمد، تجسم عمل و شفاعت 2- تفسیر المیزان، طباطبائی محمدحسین، ترجمه فارسی، موسوی همدانی 3- محمدباقر – ج 18- ذیل آیه مربوطه . 4- سبحانی ، جعفر ، شفاعت در قلمرو عقل ، قرآن و حدیث الوارعی ، ابی عبدالرحمن ، الشفاعه. به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه