من از یکی از عالمان شیعه شنیدم که طبق احادیث، علی (ع) با خلیفه اول بیعت کرد و دخترش ام کلثوم نیز به ازدواج خلیفه دوم درآمد.

امام علی بن ابیطالب (ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه زهراء (س) به خاطر حفظ وحدت و عدم نابودی اسلام نو بنیاد و عدم سوء استفاده حزب اموی و منافقین با خلیفه بیعت کردند و بر غصب حق خود صبر نمود که می­توانید به خطبه پنجم نهج البلاغه رجوع نمائید تا دغدغه های امام (ع) را متوجه شوید؛ البته این صبر و سکوت برای علی (ع) بسیار تلخ بود و در خطبه سوم نهج البلاغه می فرماید: صبر کردم در حالی که استخوانی در گلویم و خاری در چشمم بود. امام در راه­های خلاف، آنان را تبعیت نمی کرد، بلکه امام در مدت خلافت خلفای سه گانه ارشاد کننده و راهنمای آنان، به قرآن و سنت پیامبر اکرم (ص) بود که تاریخ پر است از این نوع هدایت­ها و ارشادات امیر المؤمنین علیه السلام. در مورد ازدواج عمر و ام کلثوم بنت علی (ع) اختلافاتی هست که عیان است این قضیه در تاریخ طبری و یعقوبی و در بعضی روایات آمده است و بعضی از روایات این ازدواج را یک نوع غصب شمرده اند و معلوم می شود که در حالت عادی نبوده. مرحوم ابن شهر آشوب در کتاب مناقب خود می گوید: ... و ام کلثوم کبری تزوجها عمر و ذکر ابومحمد النوبختی فی کتاب الامامة ان ام کلثوم کانت صغیره و مات عمر قبل أن یدخل بها و انه خلف علی ام کلثوم بعد عمر عون بن جعفر ثم محمد بن جعفر ثم عبدالله بن جعفر ... [i] یعنی ام کلثوم به ازدواج عمر درآمد و ابومحمد نوبختی در کتاب الامامة خود گفته است که ام­کلثوم صغیره بود که عمر از دنیا رفت و با او زفاف نکرد و بعد از عمر، جناب ام کلثوم به ازدواج عون بن جعفر و بعد از عون با محمد بن جعفر و بعد از محمد با عبدالله بن جعفر (پسر عموهای خود و فرزندان جعفربن ابیطالب) در آمد. عصمت امامان (ع) منافات با جریان­های فوق الذکر ندارد آنان از خطاء و اشتباه و گناه مصون هستند و بیعت با خلیفه بخاطر مصالح عالیه اسلام و ازدواج دادن دختر به لحاظ وضعیت خاص نه گناه محسوب می شود و نه اشتباه. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه