بر چه مبنايي امام خميني (ره) فرموده‌اند كه محرم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است؟ يا زنده نگه داشتن عاشورا زنده نگه داشتن اسلام است. قضيه عاشورا و كربلا چه ربطي به زنده نگه داشتن اسلام و جلوگيري از سقوط كشور دارد؟

جواب، براي پاسخ به اين سؤال ابتدا چند مقدمه را يادآوري مي‌كنيم: 1. واقعه كربلا و عاشورا حادثه‌اي بي نظير (نزد شيعه) يا لااقل كم نظير است كه همه در آن اتفاق دارند. هيچ حادثه‌اي چه از نظر آثار اجتماعي و ديني و چه از نظر بقاي آن در طول زمان و چه از نظر تأثير آن بر قيامها و انقلابهاي ضد ظلم و ستمگري و چه از نظر الهام گرفتن مصلحان جوامع مختلف بشري به پاي آن نمي‌رسد. هنوز هم در تمام دنيا از هند و چين گرفته تا آمريكا هر ساله در ايام شهادت امام حسين ـ عليه السّلام ـ مجالس بي بدليلي برپا مي‌شود كه براي هيچ حادثه يا شخصيّتي چنين بزرگداشت‌ای آنهم در طول قرون متمادي به اين گستردگي سابقه ندارد. 2. هيچ انديشمند و صاحب نظري تا به حال نتوانسته در فداكاري و ايثار امام حسين ـ عليه السّلام ـ و قيام اصلاحي آن حضرت و داشتن هدف ديني و الهي آن شك نمايد. هيچكس دوست ندارد در صف دشمنان امام باشد ولي همه آرزو دارند كه در صف ياران باشند و بلكه همه اعتراف دارند كه هدف امام فقط الهي بوده (نه مادي و دنيايي) و براي احياء و اصلاح سنت پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ و جلوگيري جامعه از انحراف و سوق دادن جامعه به سمت ارزشهاي واقعي قيام كرده و در اين راه از جان خود و ياران و فرزندانش هم گذشته است. 3. امام حسين ـ عليه السّلام ـ در جامعه‌اي قيام كرد كه هم حكومت و خلافت پيامبر خدا (ص) توسط معاويه به سلطنت تبديل شده بود و هم بزرگان قبايل و سران جامعه مسلمين غرق در دنيا دوستي و مال اندوزي بودند و هم به تبع آن انحرافات و مفاسد در سطوح زندگي مردم رسوخ كرده بود. كم كم اسلام و تعاليم نوراني آن كم رنگ شده و يا به سمت تحريف يا وارونه شدن رفته و جهل و غفلت جامعه را فرا گرفته بود. ارزشهاي اسلامي كه در زمان پيامبر رايج شده بود رنگ باخته و ارزشهاي قبيله‌اي زمان جاهليت احيا شده بود. معاويه با تمام اين اوصاف تظاهر به دينداري مي‌كرد و خود را جانشين (خليفه) پيامبر مي‌دانست. امّا يزيد حرمت ظاهري دين را هم شكست و آشكارا به فسق و فساد پرداخت. لذا امام حسين ـ عليه السّلام ـ در اين زمان قيام كرد و با فداكاري كامل و نثار جان خود و فرزندان و برادران و اصحابش و اسارت اهل بيتش نشان داد كه هيچ چشمداشت مادي و دنيايي ندارد و فقط براي هدف الهي و احياي سنت پيامبر اسلام و اصلاح جامعه مسلمين و ترويج دوباره ارزشهاي اسلامي در بين مسلمانان اين قيام و نهضت را بر پا كرده است. با توجه به اين مقدمات مي‌توان گفت كه قيام و نهضت امام حسين ـ عليه السّلام ـ بهترين نمونه و خالصترين مصداق كار الهي و تلاش در جهت آزادگي و عزّت و ظلم ستيزي و همچنين ناب‌ترين نمونه حركت و جنبش اسلامي در تاريكترين دوره انحراف جامعه مسلمين از ارزشهاي اسلامي است. از طرفي ياد و بزرگداشت و احترام شخصيتهاي گذشته و حوادث بزرگ ـ كه سهم عمده‌اي در سرنوشت جامعه دارند ـ براي اين است كه آن حوادث يا شخصيّتهاي تاريخي بازگويي و بازسازي شود. يعني با بزرگداشت يك شخصيت و يا يك جريان صفات والاي او را در جامعه پرورش مي‌دهيم. و از او و ويژگيهايش به عنوان الگو ياد مي‌كنيم و به جامعه الگو مي‌دهيم كه در گرفتاري‌هاي اجتماعي چه واكنشي خوب است نشان داده شود، راه رسيدن به نجات چيست؟ اگر حسين بن علي ـ عليه السّلام ـ با آن خصوصيات چنان حادثه‌اي را پديد آورد و توانست تاريكي ظلم و استبداد و انحراف را از چهره نوراني اسلام بزدايد، امروز هم آزادگان جهان و شيعيان پيرو آن حضرت مي‌توانند با زنده نگاهداشتن ياد ايشان و درس گرفتن از آن حضرت و حركت اسلامي و انقلابي ايشان، خود را در مقابل ظلم و ستم روزگار خود مسلّح و با الهام گرفتن از عزّت و شجاعت آن حضرت شعار «هيهات منا الذله» را عملاً در زندگي خويش جاري كنند. بنابراين اگر حسين بن علي ـ عليه السّلام ـ و عاشورا گرامي داشته شود و مردم از آن حضرت درس بگيرند و حسين گونه شوند به تدريج مقابله و پايداري و ظلم ستيزي و جلوگيري از انحراف الگوي عملي آنان خواهد شد و سپس ظلم و ستم و ظالمان و استبدادگران را كنار زده يا نابود خواهند كرد. و به دنبال آن فداكاري، محبّت، صميميّت، ايمان به خدا و كار براي رضاي خدا جاي آن را خواهد گرفت. مطالعه قيامها و اصلاح گري‌هاي عدالت خواهانه و ظلم ستيزانه بعد از حادثه عاشورا گواه اين مطلب است كه اين حادثه بزرگ الگو و الهام بخش آزادگان و ظلم ستيزان است، از قيام توابين گرفته تا انقلاب اسلامي ايران. همين زنده نگه داشتن محرم و صفر بود كه باعث نهضت بيداري ملتهاي مسلمان به ويژه ايران شد تا در مقابل ظلم مقاومت و پايداري كرده و از ابهت و امكانات و تجهيزات آن نهراسيده و با نثار خون شهيدان، انقلاب اسلامي را پديد آورده و حكومت اسلامي را در قالب جمهوري اسلامي ايجاد كند. اقتدا به امام حسين ـ عليه السّلام ـ باعث شد حزب الله لبنان، اسرائيل را با همه تجهيزات و حمايتهاي فراوان دولتهاي غربي از جنوب لبنان اخراج كند. و اين در حالي بود كه هدف اصلي اسرائیل از اقدامات عليه لبنان، منحصر به تصرّف اراضي آن كشور نبود بلكه محو اسلام در رأس اهداف آن رژيم قرار داشته است. رهبران آنها خود را پيرو امام حسين ـ عليه السّلام ـ مي‌دانند و به آن اعتراف كرده و افتخار مي‌كنند. براي همه روشن است كه رزمندگان اسلام در جبهه‌هاي ايران با محبت و عشق و زيارت عاشوراي امام حسين ـ عليه السّلام ـ زندگي مي‌كردند لذا آغوش خود را براي شهادت بازكرده و جوانمردانه جنگيدند و در يك جنگ نابرابر پيروز شدند و كشور را در مقابل هجوم متجاوز حفظ كردند. و اين نبود مگر به خاطر زنده نگه داشتن عاشورا و عمل كردن به آنچه از امام حسين (ع) ياد گرفته بودند. كما اينكه رهبر اين انقلاب هم اعتراف داشت كه مهمترين محرك و بارزترين عامل پيروزي همان محرم و صفر بود. «ما هر چه داريم از محرم و صفر است». نتيجه: نهضت امام حسين ـ عليه السّلام ـ موجب شد غبار انحراف از چهره اسلام زدوده شود و پرده از چهره ظالمان و ستمگران زمان بر افتد و مردم از خواب جهل و غفلت بيدار شوند و بين اسلام ناب و متظاهران فاسد فرق بگذارند. در حقيقت امام حسين ـ عليه السّلام ـ به روح بي رمق اسلام روح تازه دميد و حيات دوباره داد. ديني را كه پيامبر اكرم (ص) آورده بود بقا و جاودانگي بخشيد. لذا امام خميني (ره) زنده نگه داشتن آن را زنده نگه داشتن اسلام مي‌داند چرا كه جانمايه و بن مايه نهضت حسيني زنده كردن اسلام ناب و معارف نوراني آن بود. بنابراين زنده نگه داشتن محرم و صفر زنده نگه داشتن اين خصلت و اين ويژگي است به علاوه اينكه مجالس عزاي حسيني بهترين زمينه نشر معارف اسلامي و درسها و اهداف امام حسين ـ عليه السّلام ـ مي‌باشد. اين موجب آگاهي و بيداري جامعه و شناخت آن و دوري از جهل و غفلت مي‌باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه