پدر و مادر من در کودکی از هم جدا شدند و پدرم هم در همان کودکی در گذشته. من نزد مادربزرگم زندگی کردم و می کنم و تا کنون مادرم را جز چند مورد (در دوران کودکی) ندیدم و هیچ برخورد دیگری با او نداشتم. (البته او ازدواج کرده و چند فرزند دارد) آیا امتناع از ملاقات با او گناه محسوب می شود؟ البته تا حالا خود مادرم درخواستی از من نداشته است.

از نظر فقهی، امتناع از ملاقات، اگر بی احترامی به مادر تلقی گردد گناه محسوب می شود.اما از نظر اخلاقی:ما در همه حال باید سعی کنیم اوضاع را به نفع خودمان تغییر دهیم تا از تمام ظرفیت های تربیتی، اخلاقی و دینی بهره بیشتری بگیریم. ارتباط با مادر، بسیاری برکات مادی و معنوی دارد که نباید از کنار آن به سادگی گذشت. انسان در سیر معنوی خود به سوی قرب الهی به این ارتباط نیاز شدید دارد.در بسیاری موقعیت ها، ما با افکار منفی، فرصت را از دست داده و در آینده حسرت روزهای از دست رفته را می خوریم. یکی از راهکارهای افزایش تفکر مثبت و دور شدن از فکر منفی، مقایسه کردن خود با افرادی که وضعیتشان از ما بدتر است می باشد. اگر شما پدر خود را از دست داده و مادری در کنارت نیست اما زنده است، افرادی هستند که دوست می داشتند فقط مادرشان زنده بود تا به نزد او بروند. بسیاری از بزرگان ما با محرومیت و یتیمی بزرگ شدند. پیامبر اسلام، حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم از جمله این افراد است.ارتباط با مادر به رشد معنوی که همان قرب الهی باشد – یعنی نهایت هدف یک انسان- کمک بسیار شایانی خواهد کرد. پس هدف نهایی شما از این ارتباط، قرب به خداوند است، به وسیله شاد کردن مادر، دعای او، نگاه مهربانانه به او که عبادت محسوب می شود و ... .در راستای این ارتباط باید بسیار زیرکانه و محتاطانه عمل نمایی که آسیبی به دیگران وارد نشود.اگر همسر مادرتان گمان بدی نسبت به تو دارد باید رفع شود. شما می توانی محترمانه درخواست خود را با او مطرح نمایی( یا حضوراً یا با نامه) .مادر بزرگی که سال ها نزد او بزرگ شده ای را نیز باید راضی نمایی.اگر فرزندان مادرت یا همان برادر، خواهر های مادری شما، از موضوع بی اطلاع هستند، باید آرام آرام توسط مادر و پدرشان مطلع شوند.پاک کردن ذهنیت شما نسبت به مادرت بسیار مهم است. اگر او را گناهکار می دانی باید او را ببخشی. چه بسا او تقصیری نداشته و حقیقتاً دوست داشته تو را بزرگ کند اما قانون و شرایط به نفع او نبوده. در صورت مقصر بودن هم، سعی کن مثل دریا باشی که همه چیز را درون خود هضم می کند. چیزی که در شیرینی عفو نهفته در انتقام نیست.پس از مطمئن شدن از تمامی اطرافیان، اگر روبرو شدن مستقیم با مادرت سخت است، می توانی با یک نامه شروع نمایی. هدیه برای مادر و اطرافیان نباید فراموش شود حتی شاخه ای گل.چند نکته:به مرور زمان، مسائلی که بین پدر و مادرت بوده مطرح خواهد شد. گله های جدی و دامنه دار از طرف شما و بیرون کشیدن پرونده های قدیمی چیزی را حل نمی کند. به آینده فکر کن و گذشته را با عفو و اغماض از یاد ببر که عفو و بخشش، روح بزرگی می خواهد که تو یقیناً دارای آن هستی زیرا در کوره سختی ها ، آبدیده و پخته شده ای.حتماً مادرت هم مشتاق توست.- در این سخن شک نکن.- او این اشتیاق را به دلایلی مخفی کرده. شاید از عکس العمل شما اطمینان ندارد. درست است که مادرت در ظاهر درخواستی از تو برای دیدار ندارد اما محبت مادری ، خدادادی بوده و قابل کتمان نیست. حتماً برای وصل این ارتباط پیش قدم شو که قطعاً خیر و برکت هایی برای تو دارد که خواهی دید.در این راستا تلاشت را بکن اگر نتیجه نگرفتی اشکالی ندارد زیرا تو وظیفه ات را انجام داده ای. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه