چرا با وجود آیه های قرانی مبنی بر پاک بودن عایشه، باز برادران شیعه به آن حضرت تهمت روا می دارند؟

در پاسخ این سؤال چند نکته باید توضیح داده شود:   1. معنای ام المؤمنین بودن همسران پیامبر: در آیۀ 6 از سورۀ احزاب، که خداوند خطاب به مؤمنان می فرماید: «پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران وی در حکم مادران مؤمنان هستند...» این آیه در صدد بیان حکم حرمت ازدواج با همسران پیامبر است که در آیۀ دیگری از قرآن خداوند می فرماید:«...و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است!»[1] این آیه بیشتر از این دلالتی ندارد.[2]     2. اعلام طهارت همسران پیامبر در قرآن: اگر منظور از پاکی، پاکی مطلق و همه جانبه که مفاد آیۀ تطهیر است باشد؛ باید بگوییم آیۀ تطهیر مربوط به پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) است و شامل همسران پیامبر(ص) نمی شود. اما گواهی قرآن به پاک بودن همسران پیامبر از تهمت انجام عمل منافی عفت(داستان افک)،به این صورت بوده است که در یکی از جنگ ها و غزوات پیامبر، که یکی از همسران ایشان(بر طبق بعضی از روایات اهل سنت عایشه، و بر طبق برخی دیگر ماریۀ قبطیّه)[3] نیز حضور داشت، به عللی، همسر ایشان از قافلۀ در حال برگشت، عقب ماند. منافقین مدینه چون از این موضوع با خبر شدند، برای ضربه زدن به وجهۀ پیامبر(ص)، به همسر ایشان، تهمت انجام عمل خلاف عفت زدند. خداوند جهت دفاع از آن حضرت، این تهمت را رد کرده و بر طهارت همسر پیامبر از این تهمت تأکید می کند.[4] در این آیه به پاکی آن زن و دیگر زنان ایشان از مسائل خلاف عفت تصریح شده است. این تصریح قرآن نه تنها دفاع از طهارت و پاکی همسران پیامبر که دفاع از آبروی پیامبر اکرم(ص) و نبوت است؛ زیرا چنین تهمت ناروایی اخلال در امر رسالت است، ولی این اعتراف قرآن به معنای عصمت زنان پیامبر از هر گونه خطا و اشتباه و نسیان (همانند عصمت معصومین (ع))نیست؛ زیرا قرآن از دو تن از همسران پیامبر اکرم(ص) که مرتکب خطا شده و بعضی از اسرار آن حضرت را افشا کردند خواسته است که توبه کنند؛ و می فرماید: «اگر شما دو نفر (افشاگر راز و شنونده آن) به سوی خدا توبه برید (می سزد؛ زیرا) که دل هایتان (از حق) منحرف شده، و اگر بر ضد او یاور هم باشید پس (بدانید که) مسلّما خداوند خود و جبرئیل و مرد شایسته مؤمنان، یاور او هستند، و فرشتگان نیز پس از آنها پشتیبانند. اگر او شما را طلاق دهد امید است که پروردگارش به جای شما او را همسرانی دهد که بهتر از شما باشند، (زنانی) تسلیم خدا، مؤمن، مواظب طاعت، توبه کار، عبادت کننده، روزه بگیر، شوهر کرده و دوشیزه.»[5] بر طبق همۀ تفاسیر شیعه و اهل سنت این دو زن(گوینده سرّ و شنونده آن به ترتیب) حفصه و عایشه بودند.[6] در این آیات به صراحت از مخالفت این دو زن با خواستۀ پیامبر(ص) و تهدید خداوند به طلاق آنان توسط پیامبر(ص)، سخن می گوید. حال با ارتکاب خطای فاحش مخالفت با پیامبر، آیا امکان ندارد بعد از وفات پیامبر(ص)، این خطا ها از آنها(زنان پیامبر ) صادر شود؟ آیا مخالفت اینان با امامت و ولایت عجیب تر از مخالفت با نبوت است؟ در حالی که همۀ مذاهب اسلامی متفقند که بعد از کشته شدن عثمان قطعاً امام علی(ع)، خلیفۀ چهارم رسول خدا بوده و اطاعت از او بر همگان واجب است. پس مسلماً خروج بر امام علی(ع)، خروج بر پیامبر(ص) به حساب می آید. علاوه بر این، در قرآن از زنان پیامبر(ص) خواسته شده است که در خانۀ خود بنشینند و تقوا پیشه کنند.[7]، آیا خروج و شرکت در یک جنگ علنی بر ضد ولی امر مسلمین در راستای این آیه قرآن است یا مخالفت با آن؟! در پایان توجه به این نکته مهم است که توهین به معنای استفاده از القاب ناشایست و کلمات خلاف ادب است. بیان حقایق تاریخی به زبان علمی و مؤدبانه و با استناد به مصادر معتبر، توهین محسوب نمی شود. (با استفاده از سایت اسلام کوئست)     .[1]  احزاب، آیه53. . [3] تفسیر قمی، ج 2، ص 99. .[6]  طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، ج 19، ص 555، جامعۀ مدرسین حوزه علمیه قم، قم ، 1374ش؛ فتح القدیر، ج 5، ص 298؛ انوار التنزیل، ج 5، ص 224؛ البحر المحیط فی التفسیر، ج 10، ص 210. .[7] احزاب، آیه33. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه