محترماً معروض می دارد که نصف آب قنات این قریه با مقداری از اراضی آن‏‎ ‎‏متعلّق به آستان قدس رضوی می باشد، این آب به تناسب و مقدار احتیاج هر یک از‏‎ ‎‏زارعین قریه در اجارۀ آن ها بوده، و کسی که کشت و کار بیشتری داشته آب بیشتری را‏‎ ‎‏اجاره کرده، و کسی که زراعتی کمتر داشته آب کمتر می برده است. در سنۀ 1350 به‏‎ ‎‏وسیله ادارۀ اصلاحات ارضی دولت طاغوتی برای همه سند یکنواخت تنظیم شده و‏‎ ‎‏این خود باعث اختلاف در محلّ گردیده است؛ (چون که در سند برای هر یک از‏‎ ‎‏مستأجرین یک ساعت و ربع آب فروشی شده، آنان که کمتر دارند می گویند: «باید به‏‎ ‎‏اندازۀ سند به ما آب بدهند» آنان که بیشتر دارند می گویند: ما اجارۀ آستانه را می دهیم و‏‎ ‎‏آب برای خودمان لازم است) آیا برابر تقسیم اسناد رفتار بشود؟ و یا هر کسی هرچه‏‎ ‎‏در گذشته آب می برده حال هم ببرد؟‏ ‏‏لازم به تذکّر است که هنوز «آب» برابر سیرۀ گذشته در تصرّف زارعین است، ضمناً‏‎ ‎‏اجارۀ هر فنجان آب در سندهای طاغوتی سالیانه مبلغ هفتاد ریال تعیین شده و حال‏‎ ‎‏هر فنجان اجارۀ عادلانه اش پنجاه ریال است و متصرّفین آب حاضرند با کمال میل‏‎ ‎‏اجارۀ وقت را به آستانه پرداخت نمایند. لطفاً جواب مسأله را مرقوم فرمایید؟‏

‏‏بسمه تعالی، تصرّف در موقوفات مربوط به آستان قدس باید طبق نظر‏‎ ‎‏متصدّی شرعی آستانۀ مقدّسه باشد.‏ منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، جلد 7، ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، تهران، 1392 ش. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه