حیوانات در [پرتو] حیات خود از نوعى رشد بهره مندند و به طور غریزى، سود و زیان خود را تشخیص مى دهند. به طور غریزى آمادگى و لیاقت نگهدارى و بهره بردارى از امکانات خود را دارند. آنچه را که آگاهى ندارند یا لیاقت بهره بردارى ندارند، چیزهایى است که در نظام خلقت جزو امکانات آنها قرار نگرفته است. [در مقابل،] رشد انسان اکتسابى است، باید انسان آن را تحصیل کند. آگاهى هاى لازم انسان، کسبى است. همچنان که قدرت ها و توانایى ها و لیاقت ها و آمادگى هاى انسان براى نگهدارى و بهره بردارى از امکاناتى که در نظام خلقت در خور فعالیت او قرار داده شده نیز اکتسابى است. آموزش و پرورش به طور کلى متوجه این دو [روش] است؛ آموزش ها متوجه آگاهى بخشى هاست که یک رکن رشد است و پرورش ها متوجه توانایى بخشى هاست که رکن دوم آن است.منبع: امدادهاى غیبى در زندگى بشر، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 148.