بله تمامی هستی حتی سنگ از شعور و حتی اختیار برخوردار است، منتهی وقتی موجودات به ذی شعور و غیر ذی شعور یعنی دارای شعور و بدون شعور معرفی می شوند، در مقایسه مراتب پایین با مراتبی از موجودات مانند انسان و حیوان است که از شعور بالایی برخوردار هستند، وگرنه با توجه به مرتبه خود آن موجود، هر پدیده ای حتی سنگ البته در حد خود دارای شعور و احساس و اختیار می باشد.در یک کلام باید گفت که سراسر عالم را نوعی شعور و آگاهی فرا گرفته است،‌ شعوری که در هر مرتبه از این عالم و نظام طولی آن به اندازه همان مرتبه و همان درجه است مثلا آنکه دارای وجودی شدید است از شعور فهمی بسیار بالا برخوردار است و آنکه در پایین ترین مرتبه وجودی قرار دارد نیز به اندازه همان مرتبه از فهمی برخوردار است و در این عالم موجود و مخلوقی فاقد فهم و ادراک و شعور وجود ندارد.از این روست آن گاه که وجودی همچون امامان معصوم(ع) که از وجودی برتر و والا و غیرقابل وصفی برخوردارند قدم بر این عالم خاکی می گذارند همه اجزای آن متوجه وجود او می شوند و در مقابلش کرنش می کنند و ما تنها گوشه ای از توجه آنها را در حکایاتی مانند پناه بردن آهوان به امام رضا(ع) و یا موارد دیگر می بینیم.از بعضى آیات قرآن و روایات استفاده مى شود همه موجودات و از جمله حیوانات هم داراى یک نحوه درک و شعورى هستند.از باب نمونه خداوند در آیه 44 سوره اسراء مى فرماید: ان من شى ء الا یسبح بحمده ولکن لا تفقهون تسبخیهُم : هیچ موجودى نیست مگر این که خداوند را تسبیح مى کند ولى شما آن ذکر و تسبیح آنها را درک نمى کنید از این معلوم مى شود موجودات دیگر هم یک نحوه ادراک و شعورى نسبت به پروردگار خود دارند و یا در سوره نحل، راجع به زنبور عسل مى فرماید: و اوحى ربُّک شایسته مى دانند و لذا او را الى النحل اناتخدى من الجبال بیوتا و من الشجّر: پروردگارت به زنبور عسل وحى کرد که در کوه ها و درختان براى خود لانه و خانه بسازد وانتخاب کند .معلوم است یک شعور و درکى دارند که الهام الهى قرار گرفته اند و البته کسانى هم بوده و هستند که زبان حیوانات را مى فهمند و چه بسا با آنها صحبت مى کنند، چنان که درباره حضرت سلیمان(ع) در آیه 16 سوره نمل مى خوانیم که علمنا منطق الطیر: منطق و زبان پرندگان به ما (به حضرت سلیمان) تعلیم شده است و این معنى در روایات اسلامى هم نسبت به پیامبر و ائمه(ع) آمده است.اینکه موجودات عالم به زبان حال وبه صورت تکوینی تسبیح خدا را می گویند ووجود آنهاحکایت از خالق آنها می کند دلیل نمی شود که انسان با این عظمت در برابر جمادات کرنش کند وآنهارا معبودخود قرار دهدوعقلای عالم این عمل را مردود می شمارندکه انسان از جماد تقاضای کمک کند.اگر اجسام دارای خواص در مانی هستند این موضوعی است که انسانها آنرا کشف کرده اند وطی فرایندی آنرا بکار می گیرند ,بنا بر این همه موجودات مسخر انسان هستندوانسان بر همه آنها اشراف دارد ومعنی ندارد که انسان از موجود بی زبان وفاقد شعور اصطلاحی استمداد بطلبد ودر برابر او سجده نماید.