آیا مجتهد شدن در ابواب فقه حکومتی، در جهت رفع نیازهای نرم افزاری حکومت شیعی کاملا از مسیر مجتهد شدن در ابواب فقه فردی می گذرد؟ مثلا «فقه مدیریت» را کسی باید تحصیل و تولید کند که در نماز و روزه نیز مجتهد است؟ یا این که مجهز شدن به ابزارهای عقلی و قلبی اجتهاد (مثل دانش اصول و علم الحدیث و تسلط بر قرآن و ...) فرد را از اجتهاد در ابواب رساله های عملیه، بی نیاز می کند؟ و حضور او در حوزه فقه فردی، صرفاً به منظور تمرین و کسب مهارت در استفاده از قواعدی است که در اجتهاد ابواب حکومتی به کار گرفته می شوند؟

فقه اسلامی، مجموعه ای از دانش های به هم پیچیده و مرتبطی است که نمی توان هر بخش آن را به صورت جزیره ای مستقل در نظر گرفته و خود را تنها در یکی از بخشها، صاحب نظر دانست.البته طبیعی است که این امکان وجود خواهد داشت که برخی اندیشمندان دینی، به دلیل ممارست و تلاش هایی که در یک بخش خاص از فقه داشته اند، نظراتشان در همان بخش، دقیق تر و تخصصی تر باشد، اما این هرگز بدان معنا نیست که فقیهی که در یک بخش، تسلط بیشتری دارد، بی نیاز از حداقل اطلاعات تخصصی دیگر قسمتهای فقه باشد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه