آیا از نظر قرآن کریم «ابرار» همان «مقربین» هستند؟

در قرآن گاهى به «ابرار» و گاهى به «مقربین» تعبیر مى شود. ظاهراً نسبت این دو عموم و خصوص مطلق است، یعنى هر کسى که جزو مقربین بود، جزو ابرار (نیکان) است؛ ولى چنین نیست که هر کس جزو ابرار بود، به مقام مقربین رسیده باشد؛ گروه مقربین دسته اى خاص از مؤمنانند که بر کارنامه اعمال نیکان و ابرار، شاهد و ناظرند.(1) و این جمله معروف هم شاهد بر این مطلب است که «حَسَناتُ الأبرار سَیِئاتُ المُقرّبین»؛ (کارهاى نیک ابرار سیئه [کارهاى غیرنیک] مقربین است). یعنى مقربین به چنان مقامى رسیده اند که اگر اعمال نیک ابرار را انجام دهند، گوئى سیئه اى مرتکب شده و باید استغفار کنند، یعنى اعمال آنها خالص تر و پرقیمت تر از اعمال ابرار باید باشد. پی نوشت: (1). تفسیر نمونه، مکارم شیرازى، ناصر، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 شمسی، چاپ: اول، ج ‏26، ص 273، (تفسیر: علیین در انتظار ابرار است). منبع: اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: اکبر خادم الذاکرین‏، نسل جوان‏، قم‏، 1385 شمسی، چاپ: اول‏، ج 2، ص 78. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه